Er
was eens een meisje, typetje nerd, altijd goede cijfers en ze luistert braaf
naar haar ouders. De leraren zouden wel 30 van zulke meisjes in de klas willen.
Ze heette Trixy. Ook al is iedereen erg gelukkig met haar, zij is niet zo
gelukkig met zichzelf. Ze is al sinds haar twaalfde jaar verliefd op een jongen
uit haar dorpje en hij op haar. Toch is hij onbereikbaar. Dit brave meisje mag
namelijk geen jongens liefhebben, of ze moet direct met hem trouwen. Aangezien
ze pas 14 jaar is, is trouwen geen optie. Maar de liefde is te sterk en Trixy
besluit om de regel van haar geloof te verbreken. Ze stuurt een whatsapp naar
haar ‘crush’, die Joshua heet, of hij af kan spreken in het park. Hij kan
helaas niet die dag, maar ze spreken af dat ze elkaar een week later in de
bioscoop zullen meeten. Een week later, in de bioscoop, geeft Joshua een cadeau
aan Trixy. Het is een zilveren ring van Buddha to Buddha, ze wilde de ring al
zo lang! Die avond besluit ze om weg te lopen van huis. Haar ouders zijn er
achter gekomen dat ze stiekem met een jongen weg was. Als haar ouders op bed
liggen trekt ze alles wat met haar geloof te maken heeft uit en verzamelt ze op
haar bed. Ook haar huissleutels laat ze achter. In haar nachtjapon sluipt ze
naar buiten en in de tuin staat Joshua. Hij heeft dure merkkleding voor haar
gekocht en meegebracht. Hij zegt dat hij genoeg geld heeft om voor hun beiden
te zorgen. Met zijn scooter verlaten ze het dorp. De volgende dag rijden ze met
de scooter door het bos heen en Joshua zegt dat hij met Trixy naar bed wilt.
Trixy schrikt zich kapot en wordt kwaad. ‘Hoe kun je dat nou van me verlangen?
Na één avond samen te hebben geslapen. Ik ben geen meisje die het met de eerste
de beste in een bos doet!’ schreeuwt ze. ‘Oké, rustig maar, misschien wil ik te
snel’ zegt Joshua en hij biedt zijn excuses aan. Trixy vergeeft hem. Ze rijden
naar de stad en gaan naar huis. Zeven jaar lang wonen ze samen in de stad. Als
Trixy 18 is krijgen ze hun eerste kind en twee jaar later nog een. Maar door de
economische crisis kan Joshua hun gezin niet meer onderhouden. Hij vertrekt en
laat zijn vrouw en kinderen alleen achter. Trixy is hulpeloos en heeft geen
geld om voor haar kinderen te zorgen. Ze besluit om achter de ramen te gaan
staan, het verdient goed en haar waardigheid is ze toch allang verloren. Ooit
was ze een braaf meisje die het niet in het bos wilde doen. Moet je haar nou
toch zien.. Elke avond bidt ze tot God, vragend om vergiffenis. Maar elke avond
krijgt ze geen gehoor. Op een gegeven moment is ze het zat, ze walgt van
zichzelf en wilt niet meer zo verder leven. Ze neemt haar kinderen mee en
trekken het land door om op straat te gaan bedelen. Op een dag komen ze bij
haar oude dorpje aan. Een paar straten verderop woont een oude weduwe, daar
krijgen ze een paar nachten onderdak en mogen ze eten. Voorzichtig vraagt Trixy
of de weduwe haar ouders kent en dat doet ze inderdaad. Ze vraagt hoe het met
ze gaat en de weduwe vertelt dat het goed gaat. Niemand heeft dus gemerkt dat
ik zo lang weggeweest ben, denkt Trixy verdrietig. Die avond besluit ze om toch
weer te gaan bidden en ze wordt erg moe. In haar slaap krijgt ze een visioen
van iemand die zegt dat ze terug moet gaan naar huis. Ze gelooft niks van wat
ze ziet en vraagt diegene om nog eens 2 keer te verschijnen. Als dat zou
gebeuren zou ze teruggaan naar waar ze vandaan komt. De boodschapper verschijnt
2 keer in haar slaap en één keer als ze wakker is. Trixy gelooft het en besluit
om die avond terug te gaan. Haar kinderen laat ze achter bij de weduwe. De
voordeur is nog open, op haar bed vindt ze al haar spullen op dezelfde plek als
waar ze ze achterliet. Het lijkt alsof ze nooit is weggeweest. De volgende dag
gaat ze naar de kerk omdat ze wil gaan biechten. De dominee vindt het verhaal
zo bijzonder dat hij de kinderen ophaalt bij de weduwe. Hij belt gelijk de
televisie en kranten op om het verhaal te vertellen. Hij belooft Trixy dat ze
haar naam niet zullen noemen. De twee jongens gaan studeren en groeien zonder
zorgen op.
